تحلیل مکانی وفضایی تغییرات کاربری اراضی شهری
(مطالعه موردی)منطقه 15 شهرداری تهران
چکــیـده
یکی ازابزارهای مهم برنامه ریزی درزمینه کاربری زمین استفاده ازسرانه های کاربری زمین است که نقش اساسی درتهیه طرح های شهری ونحوه ی توزیع وتقسیم اراضی شهری داردامامجموعه مطالعات وبررسی های انجام شده دراین زمینه نشان می دهدکه نظام برنامه ریزی سرانه ای ایران اصولاًباتنگناهای اساسی نظری وعملی روبروست به همین دلیل مجموعه روشهاوفنون تعیین سرانه های شهری یا اصولاًازمفهوم برنامه ریزی کاربری زمین وجامع نگری لازم بی بهره اندویاپیش شرط های لازم برای کاربرددرست آنهادرطرح های شهری ایران وجود نداردودرواقع ابزار سرانه های کاربردی به دلیل خصلت کالبدی-کارکردی خود بسیار ناتوان تر ازآن است که بتواند به نیازهای برنامه ای وابعاد حقوقی،اقتصادی واجتماعی استفاده از زمین وفضا پاسخ گوید به همین دلیل دراغلب موارد تحقق پیدانکرده است رشد سریع جمعیت مجموعه شهری تهران باعث گسترش پراکنده هرج ومرج درکاربری زمین وتبدیل اراضی کشاورزی وباغات به مناطق مسکونی وصنعتی وتبدیل روستاها به شهرکها ودر نهایت توسعه ناموززن گردید این رشد سریع جمعیت شهری درمنطقه 15 فرصت هرگونه برنامه ریزی را ربودوهم اکنون این منطقه با مشکلات عد یده ای دررابطه با وجود کاربردها ودسترسی به آنهامواجه است.
باتوجه به بررسی تک تک کاربری های زمین درسطح منطقه ونواحی مختلف وبرآوردسطح کمبودنیازمند یهای کلی درسطح منطقه اولویت بندی با خدماتی چون کاربری های فرهنگی مذهبی،درمانی ، ورزشی ، اداری ،تاسیسات وتجهیزات شهری وتجاری می باشدکه بیشترین کمبود را نیز درسطح نواحی دارند بنابرین می توان با استفاده از کاربری اراضی بایرچشم پوشی کردن وانتقال اراضی صنعتی ونظامی واختصاص آن به کاربری خدماتی وافزایش طبقات ساختمانی کاربری خدماتی ، بالا بردن تراکم درواحد سطح کمبود خدمات رفاهی منطقه راجبران نمود .
