چکیده : در سالهای اخیر در کشورمان ایران رویکردهای گوناگونی در مواجهه با اعمال منافی عفت اتخاذ شده است به نظر می‌رسد برای مبارزه با این قبیل جرائم باید اقدام‌های دیگری همچون راهکارهای فرهنگی ، مبارزه با فقر و بیکاری در اولویت برنامه‌ها قرار گیرد بایستی قبول کنیم جامعه ایرانی جامعه سنتی بوده و اقوام متعدد با سلایق و آداب و رسوم متفاوت را دل خود جای داده است آیین دادرسی کیفری جدید که آخرین اراده قانون‌گذار ماست بیشتر معطوف به بزه پوشی می‌باشد. شاید این رویه در اندک زمانی جامعه ما را دچار مشکل سازد و موجب برخی هنجار شکنی ها و فروپاشی بیش از پیش خانواده ها را فراهم سازد. در این تحقیق سعی شده است به سیاست جاری قوه مقننه پرداخته شود تا مشخص سازد کدامیک از قوانین موضوعه حاضر با بزه پوشی محض و بزه پوشی صرف همراه است آیا این دیدگاه‌ها موجب تعطیل حدود الهی و عدم اجرای مقررات تعزیری در باب اعمال منافی عفت نخواهد شد. اگر واقع‌بینانه به مسائل اجتماع نگاه کنیم در خواهیم یافت اجرای قوانین به صورت صحیح لازم و ضروری است قانون مصوب هم در اعمال منافی عفت نیز نباید دست‌خوش ادعاهای حقوق بشری کذائی کشورهای غربی گردد.
