پایان نامه و مقالات و پروژه های برنامه نویسی هوپاد

چکیده

دنیای امروز با انبوهی از مسائل تصمیم گیری مواجه است. این واژه ها طیف گسترده ای از نظریه ها و رویکردهای تصمیم گیری را ارائه می کنند. طرفداران بکارگیری الگوهای ریاضی، این شیوه ها را دقیق ترین و بهترین راه دستیابی به تصمیم بهینه، می دانند. در نقطه مقابل ، طراحان رویکردهای مبتنی بر نظریه های ادراکی از تطابق بیشتر روشهای خود با دنیای واقعی سخن می گویند و گروه سومی از صاحبنظران ومدیران نیز وجود دارند که هیچ یک از این دو را باور ندارند! هرسه گروه برای خود دلایلی دارند و شواهدی را برای پشتیبانی از نظریات خود ارائه می کنند. ایا می توان به الگویی که این نظریه های به ظاهر متضاد، را با منطق واحدی تفسیر کند،دست یافت؟ امروز سیستم های پشتیبان تصمیم گیری دوران گذار تکاملی خود را می گذراند و همانند هر سیستم نابالغ دیگری امیزه ای از توانمندیها و ناتوانیها، بیمها و امیدواریها، طرفداران ومنتقدان را به همراه خود دارد. در چنین شرایطی انسان می بایستی دستاوردهای عینی راتجربه و افقهای ذهنی را نظاره کند و این رویکردی است که امروز واقعی را به فردای ارمانی پیوند می زند. کارشناسان ستادی ، معاونان و مشاوران همه درتلاشند تا مدیران را درجهت تصمیم گیری صحیح کمک کنند. شما حتی اگر با این نظر که، مدیریت یعنی تصمیم گیری، موافق نباشید، قطعا این واقعیت که تصمیم گیری بخش مهمی از نقش مدیر و منشا تاثیرنگرش های او در سازمان است را تجربه کرده اید. با این همه ، در میان انبوهی از فعالیتهای ستادی و سیستم های عریض و طویلی که برای حمایت از تصمیم-گیری وجود دارد، نهایتا مدیرکسی است که در اوج تنهایی تصمیم می گیرد! چرا سیستم پشتیبان تصمیم گیری هنوز نتوانسته است نقش موثری را در تصمیم گیری مدیران ایفا کند؟ پروفسور رکس براون استاد تصمیم گیری، دانشگاه جرج میسون امریکاست. وی بیش از 18 سال است که به امر مشاوره مدیریتی اشتغال دارد و تاکنون بیش از 80 کتاب و مقاله منتشر ساخته است. پروفسور براون در مقاله ای می نویسد: "من سالیان دراز است که با مدیران ارشد دولتی کار می کنم ،با این حال نمی توانم ادعا کنم که تعداد زیادی از مشتریان خود را به تصمیم متفاوت و یا بهتری هدایت کرده باشم و فکر نمی کنم دیگران هم شرایط بهتری از این داشته باشند. وی می افزاید: "امکانات کمک تصمیم گیری اعم از رویکردهای کمی و یا ادراکی اثرات بسیار محدودی در تصمیم گیریها داشته-اند".امروزه درحالی که بسیاری از سازمانها توسعه سیستم های پشتیبان تصمیم گیری را در راس برنامه های خود قرار داده اند، برخی از مدیران با پروفسور براون هم عقیده و نسبت به سیستم های پشتیبان تصمیم گیری بی اعتماد هستند. هر دو گروه، برای خود دلایلی دارند وشواهدی را هم برای پشتیبانی از نظریات خود ارائه می کنند. ایا سیستم های پشتیبانی، به بلوغ کافی برای پشتیبانی از تصمیم گیری مدیران رسیده اند؟