چکیده
هدف این پژوهش شناسایی معیارهای مهم جهت انتخاب نوع قرارداد و مشخص نمودن اولویت هر یک از معیارهاست که نهایتا به کارشناسان و مدیران امور قراردادها یاری داده تا با اشراف بیشتر، در خصوص نحوه ی برون سپاری بسته های کاری و انتخاب نوع قرارداد، تصمیم گیری کنند. در این پژوهش ابتدا به شناخت قراردادهای مرسوم جهت برون سپاری فعالیت ها در صنعت ساختمان در ایران پرداخته شده است. با توجه به عمومیت و جامعیت قراردادهای منتشره توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشو در پروژه های ساختمانی، این نشریات و همچنین تجربیات مدیران امور قراردادها مبنای بررسی ها در این تحقیق شناخته شده است. با شناخت شرایط و ویژگی های سه تیپ قراردادی رایج در ایران، عوامل تاثیرگذار بر تعیین نوع قرارداد جهت برونسپاری استخراج شده و سپس با استناد و نظرسنجی از خبرگان، پرسشنامه ای در زمینه اولویت بندی عوامل مزبور تدوین شد. نتیجه حاصله،پرسشنامه ای با 20 عامل در 7 حوزه مدیریت پروژه شامل هزینه، زمان، دعاوی، کیفیت، ریسک، تدارکات و یکپارچگی بود. جامعه آماری 90 نفر تعیین شد. پایایی پرسشنامه پس از نظرسنجی از 30 نفر توسط آزمون کرونباخ تایید شد. آزمون اسمیرنف نشان داد که داده ها نرمال نیستند. عوامل یکبار دیگر از طریق آزمون علامت، مورد بررسی قرار داده شد و نهایتا 18 عامل استخراج گردید. بدلیل نرمال نبودن داده ها از آزمون ناپارامتریک فریدمن جهت اولویت بندی عوامل در هر یک از انواع قراردادها اقدام شد. در این پژوهش آزمون ها از طریق نرم افزار SPSS انجام گردید.
نتیجه آنکه اولویت عوامل در هر یک از انواع قراردادها، متفاوت بود. در قراردادهای سه عاملی، دو عاملی و عامل چهارم، فاکتورهای با بالاترین اولویت به ترتیب "امکان استفاده از پیمانکاران جز"، "شفافیت تعهدات کارفرما و پیمانکار" و "اطمینان کارفرما از کیفیت طراحی و اجرا" تعیین گردید.
