مقدمه
واژه روغن از دو قسمت «رو» و «غن» تشکیل شده است. «رو» از مصدر رفتن و روان شدن و «غن» به سنگ عصاری گفته میشود. این برمیگردد به گذشته دور، زمانی که دانههای روغنی را در زیر سنگ عصاری (سنگ فشارنده و عصارهگیر) که توسط اسب عصاری چرخانده میشد، له کرده و آنچه را که از زیر سنگ خارج و جاری میشد «روغن» میگفتند بنابراین روغن یعنی «روان شده از غن».
روغنهای صنعتی:
گر چه بیشتر کاربرد روغنهای صنعتی، روانسازی قطعات متحرک در ماشین آلات و حفاظت از قطعات در برابر سائیدگی و گرد و خاک و دما میباشد. اما چون روغن به عنوان یک ماده شیمیائی دارای خواص مطلوبی از نظر مکانیکی، ترمو دینامیکی و غیره است، در بعضی از کاربردهای صنعتی، روغن وظایفی غیر از روانسازی از خود ایفا مینماید. مثلاً قدرت هیدرولیکی روغن، مقاومت دیالکتریکی، قدرت انتقال حرارت روغن مهم میباشد. در هر یک از این کاربردها، روغن با شرایط خاصی روبرو است.
دامنه کاربردهای روغنهای صنعتی بسیار وسیع است و میتوان آنها را به دو دسته کلی تقسیم بندی نمود