مقدمه
پرخاشگری عبارت است از رفتاری که هدف آن صدمه زدن به خود یا به دیگری باشد. در این تعریف قصد و نیت فرد مهم است . یعنی رفتاری پرخاشگری محسوب می شود که از روی قصد و عمد برای صدمه زدن به دیگری یا به خود انجام گرفته باشد. (کریمی ،1387 ) برخی از روان شناسان پرخاشگری را رفتاری می دانند که به دیگران آسیب می رساند یا بالقوه می تواند آسیب برساند . پرخاشگری ممکن است بدنی ، لفظی یا به صورت تجاوز به حقوق دیگران باشد. این روانشناسان بین پرخاشگری وسیله ای وپرخاشگری خصمانه تمایز قائل شده اند.( شعاری نژاد ،1364)
صاحب نظران حوزه علوم اجتماعی در مورد پرخاشگری به دو گروه تقسیم شده اند گروهی معتقدند که پرخاشگری ذاتی و فطری است و گروهی دیگر آن را حاصل عوامل اجتماعی در نتیجه اکتسابی می دانند و هر دو گروه برای تائید نظریات خود شواهد و دلایلی را مطرح می کنند.( کریمی ،1378 )آیزنگ مدعی است که بین ویژگیهای شخصیتی چون برون گرایی و رفتار انحرافی رابطه وجود دارد. فرد برونگرا ماجراجو و مغرور است ، تمایل به پرخاشگری دارد ، زود از کوره به در می رود، احساسات وی درکنترلش نیست . او بدون تأمل و اندیشه عمل می کند. ( ستوده،1378 ،174
تعریف پرخاشگری:
برای پرخاشگری تعاریف گوناگونی ذکر کرده اند . عده ای آن را ( انگیزه ای که در اثرشرایط محیطی تحریک و از طریق مختلف موجب آزار دیگران می شود . ) دانسته اند . وعده ای دیگر پرخاشگری را به رفتاری که قصد آن صدمه رساندن (جسمانی یا زبانی ) به فرد دیگر یا نابود کردن دارا یی افراد است ، اطلاق کرده اند و بر روی واژه ی (قصد )تاکید می کنند .
و از طرفی در تعریف دیگری نیز که ا ز پرخاشگری شده آن را ( تجلی افکار خاص احساسات تند و اعمالی که به علت عدم ارضای آرزو و یا نیازی ظاهر می گردد و هدف از آن رفع مانع و رها یی از آن است . ) ذکر کرده اند .
