چکیده
مدیران شرکت ها، زمانی که به سختی از منابع مالی خارجی تامین مالی می کنند (با محدودیت) در مقایسه با شرکت های بدون محدودیت مالی، احتمال کمی دارد که این نقدینگی را در پروژه های با ارزش فعلی خالص منفی سرمایه گذاری کنند. لذا هدف این تحقیق بررسی جنبه ی مثبت محدودیت های مالی با تاکید بر مکانیزم حاکمیت شرکتی است. معیار مورد استفاده برای سنجش سطح محدودیت مالی شرکت ها، شاخص بومی شده ی کاپلان و زینگالس است.
نمونه آماری تحقیق، شامل 89 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد که اطلاعات آن ها در طول سال های 1385 الی 1391 گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل نشان دهنده آن است که محدودیت مالی یک عامل اثرگذار بر چگونگی مصرف نقدینگی شرکت می باشد و رابطه مستقیم با عملکرد شرکت ها در هر صنعت دارد. لیکن در شرکت های با حاکمیت شرکتی ضعیف این ارتباط برقرار نمی باشد.