جمعیت و توسعۀ پایدار رابطۀ معناداری با هـم دارنـد. در ایـن خصوص با سه نظریۀ طرفداران رشد و ازدیاد جمعیت، مخالفان رشد جمعیت، هواداران جمعیت ثابت مـواجه می‌باشیم. در این نوشتار نظریۀ جمعیت متناسب مورد توجه است که با تعادل بـین جمعیت، منابع و فرآیند تـوسعه نه تنها نیازهای مادی و معنوی اعضاء جامعه تأمین می‌شود، بلکه خوشبختی نسل‌های آتی نیز با استفادۀ بهینه از محیط زیست و پایداری فرآیند توسته مدنظر باشد.
مروری انتقادی:برخی از مناطق که با پرجمعیتی نـسبی و مطلق مواجه می‌شوند، لاجرم منابع ملی به جای سرمایه گذاری‌های اساسی و زیربنایی، صرف هزینه‌های مصرفی جمعیت رشد یابنده می‌شود. جمعیت ایران نیز در پنج دهه اخیر با میانگین رشد 45/2، تقریبا 7/3 برابر شـده اسـت. رشد جمعیت باعث گردیده است بخش اعظم منابع و سرمایه‌هایی که باید صرف سرمایه‌گذاری، ایجاد اشتغال، تولید و رونق اقتصادی و در نهایت توسعه شود صرف هزینه‌های مصرفی گردد. هزینه‌های آموزشی، بهداشتی، خدماتی و مـهم‌تر از ایـن‌ها پرداخت یارانه‌ها نمونه‌ای از آن‌هاست.
بحث:بیکاری، فقر، مشکلات آموزشی و بهداشتی، تخریب و آلودگی‌های زیست محیطی، کاهش سرانۀ آب از پیامدهای رشد فزایندۀ جمعیت در ایران است. بنابراین پیشنهاد می‌شود با کنترل موالید رشـد جـمعیت به 5/0 درصد کاهش یابد. خوشبختانه با توجه به اظهار نظرهای مراجع وفق‌های شیعه و اهل سنت در مورد عدم ممنوعیت کنترل موالید، که بعضا مستقیما از طرف نویسنده استفتا شده است، بـیانگر آن اسـت کـه این جهت منع شرعی نـیز وجـود نـدارد.
