چکیده
چالش‌های پیش روی سازمان ها ناشی از تغییرات محیطی ، نیاز برای برقراری رفتارهای جدید به ویژه آمادگی برای تغییر را درآنها ایجاد نموده ومولفه های سازمان یادگیرنده، پاسخی به این نیازاست. هدف از این مطالعه بررسی بررسی رابطه بین ابعادسازمان یادگیرنده وآمادگی برای تغییردرواحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان گیلان می باشد. این مطالعه از نظرروش توصیفی_ تحلیلی و از نظر روابط بین متغیرها همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضراعضای هیئت‌علمی و کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی استان گیلان هست که در سال1392جمعاً 1774 نفرمی باشد.حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 251نفر محاسبه شد. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه، دو پرسشنامه ابعادسازمان یادگیرنده مارسیک و واتکینز(2003)DLOQ و پرسش نامه استاندارد گرایش به سوی تغییردونهام وهمکاران (۱۹۸۹) بوده است.بررسی پایایی ابزاراز طریق محاسبه ضریب آلفاوبررسی روایی ابزار نیز با استفاده ازدوروش روایی محتوایی وبراساس روش تحلیل ساختارهای عاملی تاییدی و با استفاده از نرم افزارLISREL انجام گرفت. نتایج تحلیل عاملی تاییدی، ضرایب قابل قبولی برای هر یک از شاخصهای سازه های ابعادسازمان یادگیرنده و گرایش به سوی تغییر را نشان دادند. به منظور بررسی فرضیه ها از ضریب همبستگی با استفاده از نرم افزار18 SPSS استفاده شد و روابط معنی دار آماری برای کلیه فرضیات آماری بدست آمد. نتایج تحقیق نشان داد که بین متغیرهای ابعادسازمان یادگیرنده وآمادگی برای تغییر رابطه مثبت ومعنی داری وجود دارد.
اهداف پژوهش
هدف اصلی
سنجش رابطه بین ابعاد سازمان یادگیرنده و آمادگی برای تغییر در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 17
اهداف فرعی
تعیین رابطه بین خلق فرصت‌های یادگیری مستمر و آمادگی برای تغییر
تعیین رابطه بین ارتقا پرسشگری و گفتمان و آمادگی برای تغییر
تعیین رابطه بین ترغیب همکاری و یادگیری تیمی و آمادگی برای تغییر
تعیین رابطه بین ایجاد سامانه‌های کسب و اشتراک و آمادگی برای تغییر
تعیین رابطه بین توانمندسازی افراد برای بینش جمعی و آمادگی برای تغییر
تعیین رابطه بین ارتباط سازمان با محیط و آمادگی برای تغییر
تعیین رابطه بین رهبری استراتژیک برای یادگیری و آمادگی برای تغییر
فرضیات تحقیق
فرضیه اصلی:
بین سازمان یادگیرنده و آمادگی برای تغییر در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 17 رابطه معناداری وجود دارد.
فرضیه‌های فرعی:
بین خلق فرصت‌های مستمر و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
بین ارتقا پرسشگری و گفتمان و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
بین ترغیب همکاری و یادگیری تیمی و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
بین ایجاد سامانه‌های کسب و اشتراک و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
بین توانمندسازی افراد برای بینش جمعی و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
بین ارتباط سازمان با محیط و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
بین رهبری استراتژیک برای یادگیری و آمادگی برای تغییر رابطه معناداری وجود دارد.
