مقدمه
مطالعات نشان داده اند که انسان ها از گذشته تا به حال بد نهایشان را به لحاظ فرهنگی به روش های گوناگون شکل داده اند. این روش ها دامنه ای وسیع از راههای سنتی همچون کنترل غذا ویا کشیدن گردن تا راه های جدیدتر همچون استفاده از جراحی های زیبایی را در بر می گیرند.
مسئله ی زیبایی در جوامع گوناگون از مسایل جدی بوده و در فرایند انتخا بهای مردم نقشی مهم داشته است. مطالعات نشان داده اند که از جوامع بدوی تا جوامع مدرن، صنعت زیبایی مطرح بوده و انسانها با استفاده از وسایل گوناگون سعی نموده اند که خود را زیباتر نشان دهند (Malson, 2008, 27). اگر چه زیبایی امری بسیار ذهنی است، اما همچنانکه ریچر و کو اشاره می کنند، آن رانمی توان به سادگی موضوع علم زیبایی شناسی و یا ذائقه تلقی کرد بلکه ایده های فرهنگی زیبایی، شاخص و بیانی از ارز شها و باورهای اجتماعی هستند (Reischer & Koo,2004, 298).
از آنجا که بدن انسان یکی از شاخص های نهایی و بیان های غایی جهان اجتماعی است که در آن قرارداریم، می توانیم بپذیریم که داشتن بدن زیبا نشانه ارزشهای اجتماعی و تا حدودی، ساز و کارقدرت و کنترل اجتماعی است. لذا، در اینجا با چشم انداز نظری روبه رو هستیم که بر نقش فعال بدن در جهان اجتماعی تأکید می کند. بنابراین، بدن را می توان به عنوان جنبه ی اساسی خودنمایشی تلقی نمود. مطالعه ی زیبایی ظاهری و بدن انسانی از مسایل مهم جامعه ی امروزی است.
دلیل این امر آن است که در جوامع پیشا مدرن فرد در جمع مستحیل بود و انتخاب و تغییر شرایط موجود به مانند جوامع مدرن امروزی زمینه ای برای ظهور پیدا نمی کرد. در دوران جدید، افراد درعرصه های تصمیم گیری و مشارکت در شبکه های اجتماعی نقشی مهم دارند.
