هدف این پژوهش، بررسی راهکارهای مناسب برای احیا، ترویج و توسعه‌ی بازی‌های بومی و محلی در کشور و ارائه‌ی الگوی مناسبی در جهت توسعه‌ی گردشگری بود. برای انجام این پژوهش، اقدام به تهیه‌ی پرسشنامه‌ی محقق ساخته شد. پس از تهیه‌ی پرسشنامه روایی آن به سه شکل صوری و محتوایی (با استفاده از نظرات متخصصان و خبرگان) و سازه (با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی) و پایایی آن با استفاده از تحقیق راهنما مورد تائید قرار گرفت (آلفای کرونباخ=77/0). نمونه‌ی آماری این پژوهش را 2983 نفر از اعضای هیئت‌علمی رشته‌ی تربیت‌بدنی، مدیران و مسئولان ورزشی و هیئت‌های ورزش همگانی و نیز مربیان و ورزشکاران ساکن در کلیه‌ی استان‌های کشور تشکیل می‌دادند که به‌صورت در دسترس انتخاب شده بودند. داده‌ها مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. از دیدگاه نمونه‌ها، جنبه‌های مثبت بازی‌های بومی و محلی به ترتیب اولویت عبارت بودند از: سادگی پرداختن به آن‌ها، قابلیت اجرا در رده‌های مختلف سنی و ارتباط آن‌ها بافرهنگ جامعه. همچنین موانع زیر برای توسعه‌ی بازی‌های بومی از سایر موانع مهم‌تر بودند: نبود برنامه‌ریزی، عدم آشنایی با نحوه‌ی انجام بازی‌ها، و عدم توجه رسانه‌ها. بر اساس تحلیل‌های انجام‌شده، به ازای هر واحد افزایش یا بهبود در وضعیت بازی‌های بومی و محلی، 0.60 واحد افزایش یا بهبود در گردشگری حاصل می‌شود. بنابراین، در جهت این تأثیرگذاری و توسعه‌ی گردشگری متأثر از آن، لازم است برنامه‌ریزی، احیا، ترویج و توسعه‌ی بازی‌های بومی و محلی با توجه به عوامل و راهکارهای شناسایی‌شده در این پژوهش انجام گیرند.
